زندگینامه داریوش

به نام خدا داریوش در ۱۵ بهمن سال ۱۳۲۹ خورشیدی در میانه به دنیا آمد. پدرش محمود اقبالی، از ملاکان آذربایجان بود. داریوش دوران کودکی را در میانه، زادگاه پدر و مادرش گذراند. اولین بار در ۹ سالگی در جشنی در مدرسه شهرآرا به روی صحنه رفت. دوران دبیرستان را در دبیرستان‌هایی همچون دبیرستان فارابی، دبیرستان کرج، دبیرستان رازی دبیرستان سنندج، و دبیرستان آزادگان تهران پارس ‌گذراند و در مراسم‌ هنری به اجرای برنامه‌های هنری می پرداخت. در ۱۳۴۹ با حسن خیاط‌باشی آشنا می‌شود و همین ورود رسمی او به موسیقی حرفه‌ای است. در همین سال او با ترانهٔ به من نگو دوست دارم به شهرت می‌رسد. لازم به توضیح است که اولین نرانه مستقل او ترانه نبسته پیمان بوده است از علی گزرسز (رها) داریوش در روز ششم شهریور ماه ۱۳۵۳ توسط س-ا-ز-م-ا-ن امنیت ش-ا-هنشاهی دستگیر و مدت ۹ ماه در ز-ن-د-ا-ن میماند، در همان روز روزنامه اطلاعات عکسی از او به چاپ میرساند که پلیس مدعی شده بود که او را به جرم مصرف ونگهداری ی مواد مخدر دستگیر کرده است که آن مطلب دروغ محض بود وساواک او را به خاطر اجرای ترانه های س-ی-ا-س-ی اش مثل جنگل ، پریا، رهایی و گل گندم به ز-ن-د-ا-ن انداخته بود. با سر کار آمدن جمهوری اسلامی، داریوش نیز مانند اکثر خوانندگان پاپ ایرانی آن زمان، از کشور خارج شد و در مهر ماه ۱۳۵۷ (۱۹۷۸) به انگلستان و به شهر برموس نقل مکان کرد و پس از دوسال اقامت در آنجا به دعوت احمد محمودعازم آ-م-ر-ی-ک-ا شد. در دهه هفتاد خورشیدی ترانه‌ای از داریوش با عنوان به بچه‌هامون چی بگیم با شعر اردلان سرفراز باز دوباره بر سر زبانها افتاد. گناه هر چی که گذشت به گردن ما بود و هست از ما اگه بتی شکست بتهای تازه جاش نشست داریوش در سا‌ل‌های اخیر در خارج از ایران فعال بوده و در آ-م-ر-ی-ک-ا، انگلستان، آلمان، کانادا، و ژاپن کنسرتهایی اجرا کرده است. او که خود مدت‌ها معتاد بود (بنا بر اظهارات خودش)، اعتیاد را ترک کرد و به عنوان فعال ضد اعتیاد نیز فعالیت می‌کند و از همین رو به همراه جمع دیگری س-ا-ز-م-ا-ن مرکز بهبودی ایرانیان را تأسیس کرده است. و با کمک شخصی بنام خشایار سایت بهبودی و بهبودی چت را تأسیس کرد سپس بعدها با تأسیس بنیاد آینه و عضویت در عفو بین الملل بر فعالیت‌های اجتماعی خود افزود. ترانه‌ها داریوش با سبک صدایی خاص و استفاده از مضامینی همچون آزادی، صلح و عشق طرفداران خاص خود را داشته است و دارد. شعرهای ترانه‌هایش از شاعرانی مانند مولوی، حافظ، احمد شاملو، نادر نادر-پور، حسین منزوی و سیمین بهبهانی و ترانه‌سرایانی همچون اردلان سرفراز، شهیار قنبری و ایرج جنتی عطایی است. وی با آهنگسازان بنامی چون جلیل و فرید زلاند، بابک بیات، اسفندیار منفردزاده، واروژان ، حسن شماعی زاده و بابک افشار همکاری داشته است. از جمله ماندگارترین آثار داریوش می‌توان به ترانه‌های دست‌های تو و چشم من و دوباره می‌سازمت وطن و "بچه ها" و "خونه" اشاره کرد. کارهای داریوش شامل بیش از ۲۰۰ ترانه در ۲۵ آلبوم است. وی چند سالی است که از جامعه هنری در لوس‌آنجلس فاصله گرفته است و آثار خود را تنها از طریق شرکت پخش ترانه شخصی خود و نیز اینترنت منتشر می‌کند. جوايز و افتخارات جايزه سيمون و رونالد رايت بابت حمايت از حقوق اقليت سال ۲۰۰۵ نشان صلح در فستیوال فیلم، موسیقی و رسانه‌های تصویری بحرین جایزه بین‌المللی شر به خاطر فعالیت های پیوسته در ارتباط با اعتیاد و معضلات اجتماعی از زندگانی ام گله دارد جوانی ام دارم به دل هوای صحبت یاران رفته را شرمنده جوانی از این زندگانی ام یاری کن ای اجل که به یاران رسانی ام